 | Telefon +48 668 142 235 +48 (56) 657 99 19 |
 | E-mail gabinet@medicumtorun.pl |
Jestem absolwentem Warszawskiej Akademii Medycznej z roku 1993, specjalistą pediatrii, medycyny rodzinnej, balneologii i medycyny fizykalnej.
Moim nadrzędnym celem jest zawsze zadowolenie pacjenta wynikające z celnej diagnozy i skutecznej terapii. W swoim postępowaniu medycznym kieruję się mottem zaczerpniętym z Hipokratesa, prekursora współczesnej medycyny:
„Jeżeli jesteś gotów zmienić swoje życie, wówczas będę mógł Ci pomóc”.
Zapraszam Cię do Medicum
Lek. med. Jan Sierocki
Gabinety medyczne Medicum powstały z myślą o tych, którzy chcą kompleksowo zadbać o swoje zdrowie.
Holistyczne podejście do pacjenta jako całości sprawia, że celem nadrzędnym staje się poszukiwanie przyczyn dolegliwości, a nie tylko znoszenie objawów.
Jelito jest ojcem wszelkich strapień
Przysłowie ludowe
Układ pokarmowy oddziałuje na wszystkie układy czynnościowe organizmu ludzkiego. Wiemy, że 80% masy aktywnej układu odpornościowego (kępki Peyera) zlokalizowane jest w przewodzie pokarmowym. Jedynie na potrzeby edukacji i lepszego zrozumienia teoretycznie oddzielono od siebie układy neurologiczny, hormonalny, pokarmowy i inne.
W rzeczywistości wszystkie te układy przenikają się nawzajem, te same związki chemiczne w niektórych sytuacjach spełniają rolę hormonów, w innych lokalizacjach stają się neuroprzekaźnikami, a gdy połączą się z odpowiednimi receptorami komórek metabolicznych, są już modulatorami. Jednym słowem czynniki środowiskowe w postaci żywności mają największy wpływ na nasze układy życiowe. Przewód pokarmowy, którego powierzchnię wchłaniania ocenia się na około 60 metrów kwadratowych staje się głównym „oknem terapeutycznym”. Czy chcemy, czy nie chcemy codziennie przy pomocy „łyżki i widelca” wpływamy regulacyjnie lub destrukcyjnie na nasz organizm. Kiedy jelita są zdrowe, mogą dzięki swojej mikroflorze (stanowi ona około 1,5 kg naszej masy ciała) skutecznie się bronić przeciw robakom, grzybom, wirusom i bakteriom. U znacznego odsetka ludności zasiedlenie przez symbiotyczne bakterie jest zaburzone. Mnożą się wtedy formy zdegenerowane i pasożytnicze, które rozkładają zawartość jelit, spiętrzoną na skutek osłabienia perystaltyki i częściowo przytrzymywaną przy wewnętrznych ściankach jelit a ponadto wytwarzają toksyny. Kiedy mamy w jelitach patologiczną florę bakteryjną, pojawia się brak odporności, infekcje jelitowe i inne choroby.
Warto więc zadbać o prawidłową funkcję przewodu pokarmowego, bo w ten sposób możemy uniknąć wielu problemów zdrowotnych, pozornie tylko niezwiązanych z jelitami.
W swojej praktyce lekarskiej zauważam, że u ludzi z chorymi jelitami zachodzi pewien ciąg następujących po sobie wydarzeń. Zaczyna się od tego, że osoby takie zjadają produkty, których nie tolerują przez dłuższy czas. Przy dużej nietolerancji dochodzi do osłabienia mechanizmów obronnych w śluzówce jelit. Gdy nałożą się jeszcze na to dodatkowe czynniki zaburzające biocenozę jelitową w postaci np.: antybiotyków, leków sterydowych, innych środków chemicznych, którymi skażona jest żywność (takich jak pestycydy, herbicydy), w świetle jelit dochodzi do rozwoju patologicznych form drożdżaków. Na tym etapie pacjenci uskarżają się na wzdęcia, przelewania, pożądanie słodyczy po jedzeniu. Warto jeszcze zauważyć, że ilość gazów jest duża, ale raczej są bezzapachowe. Taki „bałagan” sprzyja procesom gnilnym (zapach gazów zaczyna być odczuwalny), tworzą się dobre warunki do rozwoju różnych form robaków obłych i płaskich.
Wraz z pogłębianiem się zapalenia śluzówki jelit (mikrocytarne stany zapalne) pojawia się zespół „przeciekającego jelita”. Klinicznie objawia się on poszerzeniem i pogłębieniem nietolerancji pokarmowych – i tu często pacjent kieruje do lekarza pytanie: „Panie doktorze na wszystko jestem uczulony, jak żyć?”. Proces chorobowy, jeżeli można to ująć opisowo, „wychodzi poza jelita”.
Zaczyna się osłabianie narządów, destrukcja postępuje stopniowo poczynając od najsłabszego (np.niedomaga tarczyca, wątroba, trzustka, skóra, układ nerwowy). Dolegliwości nasilają się wraz z dysfunkcją organów. W organizmach silnych proces ten może zajmować nawet 30 lub 40 lat, u słabszych 15-20, ale rośnie pokolenie, u którego uwidaczniają się uszkodzenia narządowe już w okresie dzieciństwa.
Dbając o prawidłową funkcję jelit, poprawiamy komfort naszego życia na wielu płaszczyznach.
W tym celu:
*postarajmy się ograniczyć w diecie produkty, na które jesteśmy nadwrażliwi
*zadbajmy o biocenozę jelitową przyjmując probiotyki i prebiotyki i zwróćmy większą uwagę na obecność produktów fermentacji bakteryjnej w naszej kuchni (kiszonki, chleb na zakwasie, żurek, ocet jabłkowy, piwo żywe, wino, tofu).
*gdy podejrzewamy nadmiar drożdżaków, zredukujmy ich ilość, podobnie postępujmy z parazytami. Metabolity drożdżaków i pasożytów mogą naruszać homeostazę w naszych organizmach.
*zawsze ograniczajmy ilość cukrów prostych. Traktujmy je jako skromny dodatek do jedzenia, który nie zaburza właściwych proporcji między poszczególnymi składnikami.
Świadome żywienie i wiedza o fundamentalnej roli jelit w budowaniu naszej odporności pozwoli nam zachować nie tylko lepsze samopoczucie, ale i zdrowie.
Ozonoterapia – to medyczne zastosowanie mieszaniny tlenowo – ozonowej.
Ozon jest substancją, która w podaniu ogólnoustrojowym intensywnie działa na rzecz regeneracji organizmu człowieka. Główne działania ozonoterapii to wzmocnienie układu odpornościowego, intensywne „wymiatanie” wolnych rodników, lepsze dotlenienie organizmu, regulacja aktywności genów oraz efekt przeciwzapalny.
Wzmocnienie układu odpornościowego
Układ odpornościowy – to podstawa naszego zdrowia. Jego niedomaganie występuje niemal w każdej chorobie przewlekłej. Działanie ozonu na układ odpornościowy jest wielokierunkowe i najlepiej określa je termin immunomodulacja:
Intensywne „wymiatanie” wolnych rodników
Stres oksydacyjny – to stan, w którym organizm nie radzi sobie z nagromadzeniem wolnych rodników. Prowadzi do uszkodzenia komórek i tkanek, a w konsekwencji – do chorób przewlekłych, takich jak choroby autoimmunizacyjne czy nowotwory. Działanie ozonu polega na aktywacji wewnętrznych układów antyoksydacyjnych, jakie posiada nasz organizm, umożliwiając „gruntowne porządki” w postaci intensywnego „wymiatania” nagromadzonych w ciele wolnych rodników. Tym samym prowadzi do zmniejszenia poziomu stresu oksydacyjnego.
Dotlenienie organizmu
Tlen to pierwiastek niezbędny do funkcjonowania każdej komórki naszego ciała. Krew, układ krążenia i układ oddechowy współpracują na rzecz dobrego dotlenienia wszystkich tkanek, a my sami możemy je wspomagać przez codzienną aktywność fizyczną. Jednakże w różnych chorobach dochodzi do niedostatecznego utlenowania organizmu. Ozon przychodzi tu z pomocą poprzez mechanizmy:
Regulacja aktywności genów oraz efekt przeciwzapalny
Ozon we krwi reguluje aktywność genów we wszystkich komórkach organizmu, w tym genów odpowiedzialnych za kontrolę podziałów komórkowych (protoonkogenów). Geny te, funkcjonując wadliwie, potęgują podziały komórek (taka sytuacja ma miejsce w komórkach nowotworowych).
Ozon działa w komórkach, zawierających jądro komórkowe, również poprzez regulację ekspresji genów dla tzw. czynników jądrowych: NF-KB i nrf2. Za pośrednictwem tych dwóch czynników redukowany jest również stan zapalny, szczególnie przewlekły (bo dochodzi wówczas do przecięcia tzw. błędnego koła stanu zapalnego, gdzie zapalenie jest przyczyną dalszego nasilenia stanu zapalnego). Jest to podstawowy mechanizm, w którym obserwujemy ustępowanie dolegliwości związanych z przewlekłym stanem zapalnym, jak choćby bólu stawów w RZS (reumatoidalne zapalenie stawów).
Wszyscy poszukujemy najzdrowszego sposobu żywienia. Stosujemy często najróżniejsze diety, często rozczarowując się otrzymanym efektem lub, co gorsza, jego brakiem. Tymczasem najlepsza dieta to ta, która jest dostosowana do indywidualnego typu przemiany materii.
Ustalenie typu metabolizmu opiera się na holistycznym podejściu do każdego człowieka. Już w IV w. p.n.e. Hipokrates opracował podział pacjentów na różne typy. Jako ojciec medycyny powtarzał, że „Znacznie ważniejsze jest to, by wiedzieć jaki jest typ pacjenta chorującego na daną chorobę, niż wiedzieć na jaką chorobę on cierpi.”. Wszystkie nasze indywidualne cechy, charakterystyczne dla konkretnej osoby mają swoje wzorce w biochemii organizmu.
Typowanie metaboliczne to jeden z najnowszych trendów w dietetyce polegający na określeniu indywidualnego typu przemiany materii i zastosowaniu kompatybilnego modelu żywienia. Dieta metaboliczna opiera się na przyjmowaniu posiłków właściwych dla określonego typu metabolicznego. Głównym założeniem tego nurtu w dietetyce, jest antyczna maksyma: Quod medicina aliis, aliis est acre venenum (Lekarstwo dla jednego może być trucizną dla drugiego lub czytaj: Pożywienie jednego może być trucizną dla drugiego), autorstwa rzymskiego poety, Lukrecjusza.
To nowe podejście do spraw żywienia wyraźnie sprzeciwia się dietom dla ogółu ludności, tworzeniu suplementów diety dla wszystkich, czy też programom odchudzającym, które są reklamowane jako „dieta dla każdego”. Tymczasem takie schematyczne podejście jest błędne i nie daje pewności czy akurat w odniesieniu do konkretnej osoby przyniesie pożądane efekty.
To tak jak z silnikiem samochodowym – jeżeli używamy odpowiedniego, rekomendowanego przez producenta paliwa, silnik będzie działał długo i bez zarzutu, a jeśli zafundujemy mu paliwo nieadekwatne do typu silnika, wówczas skutki mogą być opłakane i dla silnika i kieszeni właściciela samochodu. Silnik na niewłaściwym paliwie nie pracuje tak wydajnie jak na zalecanym, także mimo stosowania różnych chemicznych dodatków i „polepszaczy”.
Sygnały, które wysyła nasze ciało są bardzo często wołaniem o właściwe „paliwo, uwzględniające typ naszego silnika”.
Dieta metaboliczna jest sposobem żywienia, który nie ogranicza ilości przyjmowanych posiłków czy ich kaloryczności. Jest dostosowywana do indywidualnych potrzeb każdego z nas. Można w ten sposób zapobiegać częstym spadkom poziomu glukozy we krwi i związanemu z tym uczuciem głodu. Zachęca się, by dieta metaboliczna była na całe życie, ponieważ jest dopasowana ściśle do potrzeb danego organizmu. Dzięki niej możliwe jest sterowanie własnymi procesami metabolicznymi – albo ich przyspieszaniem, albo spowalnianiem, co jest istotne m.in. w walce ze zbędnymi kilogramami.
Jedyną formą leczenia przyczynowego w alergiach pokarmowych jest dieta eliminacyjna. Polega ona na stałym lub okresowym wykluczeniu z jadłospisu szkodliwych lub źle tolerowanych pokarmów. Jednocześnie należy pamiętać, że dieta eliminacyjna nie może stać się dietą niedoborową, dlatego w miejsce wyeliminowanych składników należy wprowadzić inne zastępcze o równoważnych wartościach odżywczych. W takim postepowaniu stawiamy sobie za cel zmniejszenie reakcji układu odpornościowego na dany składnik i zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia reakcji pseudoalergicznych. Metodę tę stosuje się jako leczenie już rozpoznanego procesu chorobowego lub w celu przywrócenia tolerancji na pokarm wywołujący alergię. Wyróżniamy dwa podstawowe genetycznie uwarunkowane typy nietolerancji: na mleko bądź pszenicę. Często nietolerancja na mleko skutkuje gorszym metabolizmem produktów zwierzęcych, natomiast nietolerancja pszenicy gorszym metabolizmem produktów roślinnych.
Jeśli od wielu lat bezskutecznie szukasz właściwej dla siebie diety, a mimo to po jedzeniu nadal nie czujesz się dobrze, bądź z powodu Twoich dolegliwości zmuszony jesteś zacząć dbać o dietę, przyjdź do Medicum po poradę, a my ustalimy Twój indywidualny typ metaboliczny i wskażemy te pokarmy, które są dla Ciebie korzystne, a które szkodliwe.